Pochodzenie

Wilk jest zwierzęciem starszym niż ludzkość. Zamieszkiwał już zimną i niegościnną planetę na długo przed przybyciem Dawnych Slannów, którzy zmienili jej orbitę i doprowadzili do ocieplenia się klimatu. Dziś wilcze watahy spotkać można pospolicie na terenie całego Starego Świata. Wilk od wieków w bajkach i legendach ludowych był ucieleśnieniem zła, chociaż tak naprawdę nie zasłużył sobie na to, wyjąwszy oczywiście jego straszniejszych kuzynów - wilka wielkiego i Chaosu.

Charakter: neutralny

Budowa ciała:

Wilk przypomina ogólnie dużego psa. Osiąga długość około 150 cm i wagę od 30 do 60 kilogramów. Jest dużo lepiej umięśniony niż zwykły pies domowy. Jego potężnie zbudowane ciało sprawia, że podczas polowania jest raczej wytrwały, niż szybki. Pokonuje wtedy dziennie odległość często przekraczającą 60 kilometrów. Ma potężny łeb, bardziej wydłużony niż psi. Gęsta sierść wilka może mieć różne umaszczenie, od barwy niemal białej aż po prawie czarną. Samica jest nieco mniejsza niż samiec.

Występowanie, populacja

Wilk zamieszkuje wszystkie typy środowiska, od arktycznej tundry na północ od Norski, aż po wysokie góry czy lasy. Spotkać go można pospolicie na całej niemal półkuli północnej znanego świata. Ostatnio zauważyć można zmniejszanie się populacji wilków stadnych, gdyż ludzie wciąż urządzają na nie polowania i zaostrzają konkurencję o pożywienie w lasach.

Wilki dojrzewają płciowo w wieku około 2 lat. Kiedy samiec i samica tworzą parę, przeważnie pozostają razem do końca życia. Pora godowa rozpoczyna się pod koniec zimy, im dalej na południe, tym wcześniej. W stadzie jedynie para dominująca może się rozmnażać. Samica po około 2 miesiącach, w wykopanej przez siebie jamie, rodzi od 1 do 12 szczeniąt - zazwyczaj około 5. Młode karmione są przez matkę, a po kilku tygodniach zaczynają dostawać także mięso.

Wataha, terytorium

Wilki żyją w ściśle zhierarchizowanych stadach, potocznie zwanych watahami. Dzięki temu współpracują w czasie polowania i razem bronią swojego terytorium. Najczęściej wataha składa się z 6-12 zwierząt, chociaż podczas srogich zim mogą tworzyć się, na krótki okres, potężne watahy, zrzeszające nawet kilkaset tych zwierząt. Każde stado tworzy rodzina z dominującym samcem (basior) i samicą (wadera) oraz ich potomstwem z wielu miotów. Zwierzęta o niższej pozycji w stadzie walczą o zdobycie lepszego miejsca w hierarchii, ponieważ tylko para dominująca może się rozmnażać. Prowadzi to do wielu konfliktów, zwłaszcza podczas pory godowej. Samice i samce, które się nie parzą, pomagają w wychowywaniu młodych.

Wielkość rewiru stada jest uzależniona od ilości zwierząt żyjących na danym obszarze, ale przeważnie terytorium jednej wilczej watahy zajmuje od kilkudziesięciu do kilkuset kilometrów kwadratowych. Wilki są bardzo terytorialnymi zwierzętami. Granice rewiru markują znakami zapachowymi i dźwiękowymi - cała wataha wyje, aby poinformować inne zwierzęta, że teren jest zajęty. Zdarza się, że wilk zostaje odrzucony przez stado lub sam je opuści. Jest to tak zwany "wilk samotnik", który wędruje nie posiadając własnego terytorium i unikając kontaktów z innymi stadami.

Polowanie, odżywianie

Najczęstszym łupem wilków są duże zwierzęta kopytne, takie jak jelenie, sarny, czy łosie. Nierzadko atakują także zwierzęta domowe: kozy, owce, cielęta, rzadziej młode jeszcze krowy. Nawet samotny wilk potrafi pokonać i uśmiercić małego jelenia. Stado bez problemu chwyta większe zwierzęta. Najczęściej ich ofiarami stają się osobniki chore, ranne lub jeszcze młode. Nie gardzą także padliną. Podczas polowania wilki wykorzystują głównie swój znakomity węch i słuch. Nie osiągają bardzo imponujących szybkości, ale gdy wyszukają zdobycz, podążają za nią wytrwale nawet dzień i noc. Czasami polowanie trwa nawet 3-4 dni. W stadzie panuje ścisła hierarchia - upolowane zwierzęta jedzą najpierw przywódcy, czyli para dominująca. Spożywają tyle mięsa, ile zdołają w sobie zmieścić. Dopiero po nich posilają się stojące niżej w hierarchii osobniki. To, czego wataha nie jest w stanie pożreć, pozostawia padlinożercom.

Walka

Podczas walki wilk stadny atakuje raz - poprzez ugryzienie. Powoduje ono w 20% przypadków infekcję ran. Zwierzę to czuje strach przed ogniem. Zazwyczaj nie zdarza się, aby uzbrojona grupa ludzi (lub innych humanoidów) musiała bronić się przed watahą wilków. Jeżeli już się tak stanie wataha będzie prawdopodobnie bardzo liczna, nie mniejsza niż 20 osobników. Częściej mogą zdarzać się ataki na samotnych podróżnych. Zawsze jednak pierwszymi ofiarami staną się zwierzęta juczne, takie jak osły, muły czy konie. Atak następuje zazwyczaj w nocy.
Wilk - basior, przywódca stada
Sz    Ww    Us    S    Wt    Zw    I    A    Zr    Cp    Int    Op    Sw    Ogd
9    33    0    3    2    7    30    1    -    14    10    14    14    -
Wilk - samiec
9    33    0    2    2    5    30    1    -    10    10    14    14    -
Wilk - samica
9    33    0    2    2    4    30    1    -    10    10    14    14    -


Zasady specjalne

Wilki widzą w ciemności na odległość do 15 metrów