Pochodzenie

Szczur jest jednym z najłatwiej przystosowujących się ssaków. Żyje w pobliżu ludzi, żywi się resztkami pożywienia i przenosi choroby. Ludzie już od setek lat bezskutecznie próbują szczury wytępić. Ogromne możliwości rozrodcze i umiejętność wykorzystania każdego pożywienia zapewniają tym zwierzętom przeżycie. Poza szczurem zwyczajnym istnieją jeszcze dwa gatunki szczurów olbrzymich: szczur skalny i szczur gigantyczny. Szczur gigantyczny początkowo zamieszkiwał jedynie północne, skażone Chaosem krainy, lecz teraz rozprzestrzenił się na obszar całego Starego Świata. Szczur skalny jest nieco mniejszy i wydaje się, że wyewoluował on od szczura gigantycznego.

Charakter: Zły (chaotyczny zły)

Budowa ciała:

Wszystkie szczury wyglądają podobnie - jak duże myszy. Sierść ma barwę przeważnie jasnego brązu, lecz często spotyka się także inne odcienie, od białego poczynając na smoliście czarnym kończąc. Jest gładka i dłuższa niż u myszy, chroni zwierzę przed chłodem i wilgocią. Uszy są małe i owłosione. Szczury mają bardzo dobry słuch, co pomaga im w lokalizowaniu przemieszczającego się pożywienia. Także węch jest świetnie rozwinięty. Szczury są bardzo nieufne w stosunku do obcych woni. Ludzie często próbują wytępić je za pomocą zatrutych przynęt, lecz zwierzęta te szybko uczą się rozpoznawać i omijać niebezpieczny pokarm. Przednie łapy szczur używa do przytrzymywania pożywienia podczas jedzenia. Jeśli chce gdzieś przenieść pokarm, trzyma go w zębach. Jest ich 16 i nie występują kły, podobnie jak u innych gryzoni. Wszystkie szczury potrafią bardzo dobrze pływać. Podobnie jak inne gryzonie cały czas wszystko obgryzają, gdyż muszą sobie ścierać stale rosnące siekacze.ych zębów które wyglądają, jak gdyby zostały specjalnie naostrzone. Uszy prawie całkowicie zanikły.

Szczur zwyczajny - jest to zwykły, pospolity szczur. Barwa sierści uzależniona jest od regionu, w którym występuje i może być naprawdę różnorodna. Dorasta do długości 30 cm, przy czym drugie tyle mierzy ogon, oraz do wagi pół kilograma.

Szczur skalny - mierzy średnio około 1 metra długości. Jego sierść jest przeważnie szara, co pozwala mu na wtopienie się w otoczenie. Przystosowany jest do życia wśród urwisk i skał, skąd wziął swoja nazwę. Jest niezwykle zwinny i doskonale się wspina. Może poruszać się po pionowych skałach tak sprawnie, jak gdyby był do nich przyklejony.

Szczur gigantyczny - największy wśród całej rodziny szczurów. Osiąga długość ciała powyżej półtora metra. Agresywny, zdolny zaatakować przeciwnika dużo większego od siebie. Jest to twór Chaosu, dlatego też czasami zdążają się różnorodne mutacje. Jest znacznie inteligentniejszy niż zwykłe szczury.



Występowanie, populacja

Szczur potrafi przystosować się do każdego klimatu na ziemi, z wyjątkiem regionów polarnych. Występuje we wszystkich typach środowiska i coraz częściej pojawia się w bezpośredniej bliskości siedzib ludzkich, rolniczych farm czy w systemach kanalizacji pod miastami. Jeśli mają możliwość, osiedlają się w pobliżu wody, ponieważ są bardzo zręcznymi pływakami. W miejscach gęsto porośniętych roślinnością szczur wygrzebuje sobie liczne, połączone ze sobą tunele. Szczury żyją w klanach rodzinnych. Choć kolonia taka jest niewielka, jej członkowie nie tolerują szczurów z innego klanu i zaciekle je odganiają, a nawet zabijają intruza. Wewnątrz koloni panuje ścisła hierarchia. Wyżej postawione szczury tolerują obok siebie wyłącznie sobie równych. Członkowie klanu poznają się po zapachu. Szczury posiadają ogromne możliwości rozrodcze. Jedna para może w ciągu roku mieć ponad 40 potomków.

Szczury skalne występują na obszarach górskich, zarówno wśród turni jak i w dolinach. Ich zdolności do wspinaczki umożliwiają im szybkie przemieszczanie się. Spotkać je można wśród gór całego świata, zarówno w Starym Świecie, jak i na innych kontynentach. Szczury gigantyczne preferują podziemia, choć równie dobrze można spotkać je na powierzchni. Stanowią większy problem dla krasnoludów i goblinów, niż dla ludzi.

Tryb życia, odżywianie

Szczur jest wszystkożerny. Wychodzi na żer głównie w nocy, lecz można ujrzeć go już o zmroku. Nie ma wprawdzie najlepszego wzroku, ale ten brak rekompensuje sobie znakomitym węchem, który zawsze pomaga mu znaleźć coś do jedzenia. Szczury chętnie jedzą różne zboża, składowane w workach w spichlerzach lub na polach. Zjadają tez dużo pokarmów zwierzęcych, zwłaszcza dwa większe gatunki. Polują na małe gryzonie i urozmaicają sobie czasami jadłospis wyprawami do kurników. Szczury skalne i gigantyczne nie boja się atakować istot wielkości kozicy, zwłaszcza gdy polują w dużej grupie.

Walka

Wszystkie gatunki szczura atakują jednym ugryzieniem w czasie rundy. Ma ono 35% szans na spowodowanie infekcji ran. Istnieje także 2% szans na to, że ofiara zostanie zarażona czarna plagą. Choroby tej nie przenoszą same szczury, tylko mieszkające na nich pchły, jednak staroświatowa medycyna jeszcze do tego nie doszła. Szczury zwyczajne raczej nie odważą się na atak na istotę wielkości człowieka. Jeżeli już to nastąpi napastników będą całe setki. Ich więksi kuzyni takich oporów już nie mają i mogą zaatakować człowieka już w grupie kilku osobników.
Szczur zwyczajny
Sz    Ww    Us    S    Wt    Zw    I    A    Zr    Cp    Int    Op    Sw    Ogd
4    33    0    0    1    1    50    1    18    18    18    18    18    10


Umiejętności:
cichy chód - bagno, wieś, ukrywanie się - bagno, wieś, czuły słuch, ucieczka, wyczucie kierunku, tropienie, odporność na choroby
Ekwipunek:
brak
Szarak - samica
5    41    18    2    3    5    40    1    24    18    18    14    18    10


Umiejętności:
cichy chód - bagno, wieś, ukrywanie się - bagno, wieś, czuły słuch, ucieczka, wyczucie kierunku, tropienie, odporność na choroby
Ekwipunek:
brak


Zasady specjalne

Szaraki posiadają wrodzoną zdolność do widzenia w ciemności na odległość do 20 metrów. Podana w charakterystyce Szybkość dotyczy zarówno poruszania się po lądzie, jak i po bagnie. Szaraki nie boją się ognia, lecz może on powstrzymać je przed atakiem.